Niet alleen met IBD: vind vrienden die het écht snappen

We hoorden over het CCV-vzw in het ziekenhuis toen mijn tienerzoon de diagnose kreeg. In die moeilijke tijd herinner ik me dat het als ouder meteen een geruststelling was om te weten dat er een hulpbron was, met de belofte van een ondersteunend netwerk wanneer we dat nodig hadden - voor mijn zoon, voor ons als ouders en als gezin.

Toen we eenmaal de tijd hadden gehad om aan de diagnose te wennen en de aanvankelijke achtbaan van de behandeling was gestabiliseerd, beseften we dat mijn zoon vooral leeftijdsgenoten miste met wie hij over de ziekte van Crohn kon praten. Hij had goede vrienden, maar het is natuurlijk moeilijk voor hen om zich te identificeren als ze geen ervaring hebben met deze ziekte – of welke chronische ziekte dan ook. Ze kunnen niet weten hoe het voelt om de symptomen te moeten doorstaan, en de stress en onzekerheid van de behandeling. Dat maakte het moeilijk voor mijn zoon om er met hen over te praten, en voor hen om te reageren. Hij voelde zich nog steeds "alleen" met zijn ziekte.

We kwamen op het idee om CCV-vzw te vragen of ze mijn zoon specifiek in contact konden brengen met andere jongeren, zodat hij met hen kon praten en wist dat hij niet de enige was die dit doormaakte. CCV-vzw reageerde meteen en deed een oproep aan ouders van leden van dezelfde leeftijd als mijn zoon. Een paar gezinnen waren zo vriendelijk om te reageren.

Het is echt positief voor mijn zoon om met deze jongeren in contact te komen, ervaringen te delen en te zien dat hij niet alleen is. Hij ziet nu echt dat er tieners zijn zoals hij, gewone jongeren met dezelfde interesses en hobby's, die met deze ziekte leven en een normaal en volwaardig leven kunnen leiden. Voortaan heeft hij nu een groep leeftijdsgenoten waarmee hij kan praten. Het is alsof hij een steungroep op maat heeft!